Fotograferen doe ik al bijna mijn hele leven. Die kleine Rollei? Dat was er zo eentje waarbij alles handmatig ingesteld moest worden, wat me enorm geholpen heeft om de beginselen van de fotografie van meet af aan te leren. Niet lang daarna leerde ik van mijn vader mijn eigen zwart wit foto’s afdrukken in de donkere kamer.

Het was echter pas veel later dat ik besloot om van fotografie mijn beroep te maken. Dat was in het jaar 2008 in Istanbul, waar ik bijna zeventien jaar gewoond heb.  Sindsdien heb ik vele families van verschillende nationaliteiten mogen fotograferen. De stad Istanbul, het strand aan de Zwarte Zee en de Bosphorus vormden het décor voor veel van mijn werk en het stemt mij dankbaar dat ik mijn beroep heb kunnen leren en uitoefenen op zo’n magnifieke plek.

In mijn tomeloze ambitie om zo veel mogelijk te leren nam ik al het werk aan dat er op mijn pad kwam en zo leerde ik het fotograferen van mensen van jong tot oud, zowel in de studio als op locatie. Daarnaast fotografeerde ik congressen, evenementen, eerste communies & een doop, locaties, kindermode (heel leuk!) en producten (oef…) en nog een aantal andere zaken. Het één vond ik leuker dan het andere en na verloop van tijd werd duidelijk dat portretfotografie het beste bij mij past.

In 2017 verhuisde ik terug naar Nederland en toen ik enigszins gewend was, pakte ik mijn fotografiewerk weer op.  De corona crisis heeft net zoals bij vele anderen ook op mijn werk haar stempel gedrukt. Tegelijkertijd heeft ze ook nieuwe mogelijkheden geschapen, waar ik heel dankbaar voor ben.

Als mijn verhaal en foto’s je geinspireerd hebben en je wilt graag weten wat ik voor je kan betekenen, dan hoor ik graag van je.